Sergio Cammariere (Crotone, Italië, 1960) hield zich van kinds af aan met muziek bezig, hij had een groot talent voor het bespelen van de piano en inmiddels is hij uitgegroeid tot een geraffineerde pianist die inspiratie put uit verschillende muziekstromingen. Vooral de klassieke muziek van Debussy tot Beethoven en de Latijnse stijl beïnvloeden Sergio en zijn werk. Behalve een voortreffelijk pianist is Sergio ook begenadigd zanger, op dit album, zijn 17de is hij alleen instrumentaal te horen. Al in 1992 componeerde hij zijn eerste soundtrack voor de film Quando ervamo repressi van Pino Quartullo er zouden nog vele volgen. Pas in 2002 bracht hij zijn eerste album uit en begon samen te werken met tekstdichter Roberto Kunstler. In 2017 volgde zijn eerste solo album “Piano”, hij maakte diverse singles en e.p’s, compilaties, cd-roms, video’s en schreef 3 boeken, Antologia, Carovane en Libero Nell’Aria.

Op “Piano nudo” is Sergio te horen met een 18 tal eigen nummers die gewijd zijn aan verschillende onderwerpen zo is “Le foto di Carlo” opgedragen aan de acteur Carlo Delle Piane die onlangs overleed. “Lampedusa” is geïnspireerd op de verhalen van migranten die aankomen op het eiland en degenen die niet arriveren en verzwolgen zijn door de Middellandse zee. “Bar Bogart” verwijst naar de gelijknamige bar die door Cammariere werd gerund in de jaren ’80 in Florence.

Het pianospel van Cammariere heeft iets cabaretesk, het laat duidelijk horen dat het hier gaat om liedjes waarbij hij normaliter zou zingen, totaal afwijkend van hetgeen je gewend bent te horen van een jazzpianist. En dat bedoel ik louter als een positief oordeel, de nummers zijn heel helder en beeldend, je verzint er direct voorstellingen bij, het feit dat hij diverse soundtracks op zijn naam heeft staan zal hier niet vreemd aan zijn. Titels als “Il mare del nord”, “Lettera a mia madre”, “La ballerina del carillon” spreken voor zich, het zijn allemaal kleine verhaaltjes over alledaagse onderwerpen verpakt in heerlijk gevoelvol pianospel. Het feit dat dit album al vele keren de revue is gepasseerd hier in huis, mag welzeker duidelijk maken hoe zeer deze muziek wordt gewaardeerd door mijn wederhelft en mijzelf. Om het even welke stemming de verschillende nummers ook oproepen, één ding is duidelijk, op de een of andere manier wordt je er toch vrolijk van. Natuurlijk ben ik ook gaan luisteren naar zijn albums waarop hij ook vocaal is te horen en dat was van hetzelfde laken een pak, beslist aan te raden. Hopelijk verschijn er dit jaar weer een top tien, deze zal daar in staan, zeker en vast.

Jan van Leersum.